2010-05-29

Jillz loves football

Ich breche heute ein Tabu in meinem Blog: heute mache ich massiv Werbung für  etwas, nämlich Applewoi holländischer Art: Jillz. Dies ist ein industriell hergestellter Cidre von Heineken, der mir nicht schmeckt. Aber Jillz und ich haben gemeinsame Interessen: Wir sind gegen die Fußballspielregel der FIFA, dass Spieler nach einem Tor ihre Trikots nicht mehr ausziehen dürfen, um mit nacktem Oberkörper durchs Stadion zu rasen und die körpernahen  Ovationen der Mitspieler entgegen zu nehmen. Verboten!
2004
REGEL 12 - Verbotenes Spiel und unsportliches Betragen
Ein Spieler, der sein Trikot beim Torjubel auszieht, wird wegen unsportlichen Betragens verwarnt.[Quelle]
Jillz sponsert eine Aktion, diese Regel abzuschaffen. Mit diesem Blogbeitrag sponsre ich auch. Muss sein!

2010-05-24

Die Orgel ist in Oslo angekommen


Dieser Song ist ja so bescheuert, der kann nur erster oder letzter werden. Und Vader Abraham musste doch klein beigeben und einer Nepp-Orgel mit bunten Lämpchen zustimmen; die echte ist zu schwer und würde durchs Podium krachen...

2010-05-16

Pirates

Domain dealers have captured and registered domains *.com and *.nl  and Twitter accounts with the name oft the Dutch 9 year old sole survivor of the airplane crash in Tripoli.

 Smilie by GreenSmilies.com

credit: greensmilies

2010-05-15

Respect, Trouw!

Twee extreme situaties in tijden, waar het om de de privacy van het kind van Tripoli gaat:
  • De Telegraaf, die een paparazzi interview met de negenjarige sole survivor gepubliceerd heeft;
  • De Trouw, die uitlegde, hoezo zij uit respect voor de privacy van nabestaanden en het jongetje geen beelden in hun krant gepubliceerd heeft. 

De stelling van de Trouw verdient respect:

Waarom we Ruben niet lieten zien 

De beelden van Ruben gingen de wereld al over voordat zijn verwanten hem in levenden lijve hadden kunnen zien. We hebben die beelden bewust niet gepubliceerd.
De beelden zijn een onaanvaardbare inbreuk op de privacy van deze jongen, tot wie nog niet eens kan zijn doorgedrongen wat er is gebeurd. Het gemak waarmee televisie en sommige kranten die beelden naar buiten brachten, is stuitend. Om maar te zwijgen van het publiceren van een telefonisch interview, zoals De Telegraaf gisteren deed.
Inmiddels is de discussie losgebarsten en vinden velen dat hier de grenzen van fatsoen en media-ethiek zijn overschreden. Een terechte conclusie, al komt zij te laat. Maar het lijkt me goed om wat dieper in te gaan op de afwegingen in een geval als dit.
Want het klinkt achteraf zo helder, maar de beslissing om de beelden van Ruben níet te publiceren was niet eenvoudig. We zijn er op de redactie wel even voor gaan zitten om alle argumenten te wegen.
Ruben groeide woensdag in luttele uren uit tot hét gezicht, hét symbool van deze vliegtuigramp. Hij overleefde als enige op miraculeuze wijze de ramp, hij werd the miracle boy gedoopt. Zijn beelden gingen rond op internet, de televisie toonde geen enkele terughoudendheid en verscheidene kranten publiceerden donderdag extra edities met zijn beeld over vijf, zes kolommen, in close-up. Iedereen die Ruben wilde zien, kon hem zien. Sterker: wie het nieuws van de ramp volgde, móest zijn beeld wel zien.
Als je besluit om zijn foto’s niet te publiceren, hou je hét symbool van deze ramp buiten de kolommen. We stonden voor de vraag wat dan wel het beeld moest zijn voor de krant van gisterochtend. Er waren beelden van familieleden van slachtoffers, op weg naar de bijeenkomst met Buitenlandse Zaken, donderdagmiddag. Maar ook die wilden we niet publiceren. Mensen waren herkenbaar in beeld. En van tevoren was duidelijk gemaakt dat aanwezigheid van de pers bij deze bijeenkomst niet op prijs werd gesteld.
We moesten teruggrijpen op foto’s van de ramp zelf. Maar het verhaal voor de krant van gisteren was toch: Nederland rouwt om zeventig omgekomen landgenoten. We hebben daarom wel een foto geplaatst van de voordeur van het huis van Ruben, met die bos bloemen. Wie strikt redeneert zou kunnen zeggen dat ook die voordeur tot zijn persoonlijke levenssfeer behoort, maar ik vind dat we de weerslag van de ramp in de Nederlandse samenleving discreet in beeld hebben gebracht.
Ik moet er wel bij aantekenen dat deze ramp een bijzonder geval is. We zijn terughoudend met schokkende foto’s en met beelden waarop slachtoffers, daders of nabestaanden herkenbaar zijn. Maar het is niet zo dat we die nooit hebben gepubliceerd. Het is vaker voorgekomen dat één mens, gevangen door een camera, symbool werd van een dramatische gebeurtenis. De voorbeelden uit het verleden zijn legio. Overstromingen, orkanen, hongersnood en oorlogsgeweld hebben vaak een gezicht gekregen. Het gezicht van een mens, van een slachtoffer dat in het beste geval het drama heeft overleefd, maar in geen geval toestemming kan hebben gegeven voor de opname.
Sommige van die menselijke symbolen hebben wij ook in de krant gehad. Als de ramp ver weg is, doe je dat toch gemakkelijker. De vliegtuigramp van Tripoli is dichterbij. Heel dichtbij; als zeventig Nederlanders omkomen is het zeker dat onder onze lezers slachtoffers zijn gevallen, en er lezers zijn die familieleden of vrienden hebben verloren.
Dan moet je alle informatie geven die je hebt, kan de televisiemaker roepen. Maar nee, dan moet je juist discretie betrachten.[bron]

Ondertussen is een boycotactie gaande tegen de Telegraaf, abonnees zeggen op, en adverteerders trekken zich terug. terecht, want het was geen fout van een enkele journaliste, maar een foutieve beslissing van de redactie,  het interview te publiceren. Ik zelf heb de website van GeenStijl  (onderdeel van de Telegraaf-groep) uit mijn menu rechts van mijn blog gehaald en door een link naar Trouw vervangen; en ik heb vandaag voor het eerst een Trouw gekocht, en de Telegraaf koop ik nooit meer.

2010-05-14

I hate journalists !

What about the rights of children on privacy?

Things like this  happen every day in news (Photo: AP)
And this was the Fall of Man, which made those photos possible.



2010-05-13

Amsterdam vers(t)inkt im Müll



Seit einem Jahr verhandeln Arbeitgeber (die niederländischen Städte und Gemeinden) und die Gewerkschaft der Müllabfuhr um einen neuen Manteltarifvertrag, der alte ist ausgelaufen. Ergebnislos. Seit Monaten wird um eine Lohnerhöhung gefeilscht: 1.5% wollen die Arbeiter dazu haben, 0.0% wollen die Arbeitgeber geben. Ergebnislos. Seit dem 2. Mai streikt die Müllabfuhr von Amsterdam. Meine Stadt versinkt im Überflüssigem der Gesellschaft, und es stinkt langsam zum Himmel, was da so alles nicht mehr gebraucht wird.

Hier haben Touristen ihre Fotos ins Netz gestellt,
Und hier sagen Einheimische und Touristen ihre Meinung.

 credits: @10 und Dirk Blij